وانا ف حض .ن جوزى
عبير: ههههههه ايه زعلانه انى حامل وهاخد فلوس واعيش ذيكم
اميره: لا مش زينا وانتى عارفه كويس مش دى مشكلتى خالص بس انتى مش حامل من الأساس وقسمًا بربى هفضحك واقول انك مش حامل من الأساس
وخلى بالك اشرف هيعمل تحليل دى ان ايه وهتروحى فى داهيه احنا اتفقنا على القتل بس وهتاخدى قرشين وتمشى من هنا اهو انا ارتحت من قرفه وانتى كمان ارتحتى إنما تقولى حاما
وحوارات علشان تورثى وتجبيى عيل من الشارع شوفى مين ضحك عليكى وجايه فالاخر تشاركى جوزى وبنتى فالميراث لأ يا حبيبتى انا ميضحكش عليا خودى الفلوس اهى وغورى من هنا مشفش وشك تانى فاهمه
اميره اتصدمت ومسكت عبير من ايدها وزقتها وقالت مين يا اختى بتقولى ايه ازاى انتى مقتلتهوش اومال مين ان شاء الله يبقى انا
عبير: والله ما انا يا مدام اميره مش انا صدقينى اه انا اتفقت معاكى فعلا
اميره: يا داده لو سمحت تعالى عاوزاكى
الداده: نعم يا بنتى
اميره: بصى يا داده ادخلى اوضه البواب دلوقتى هى فاضيه هتلاقى فيها شنطه لو سمحت هاتيها
والداده راحت ع اوضه البواب واميره كانت بتوزعها علشان تتكلم مع عبير بس سومه اخت اشرف خرجت وقالت لأميره انتى واقفه بتعملى ايه مع البنت دى
اميره: ها اه انا بس بسألها على مواعيد رضعه حبيبه
سومه: انجزى وانتى يا ست عبير مشفش وشك هنا فعلا قليله الأصل مطمرش فيكى المعروف
الداده: مدام اميره مفيش شنط فالأوضه
الداده: يلا يا عبير يا بنتى حقنا عند ربنا
بس عبير قالت حاضر يا ماما بس انا مش هسيب حق اللى فى بطنى
اميره: عبير استنى منى تليفون هكلمك اوك
عبير: ماشى
عبير: يلا يا ماما
